Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Comprehensum, quod cognitum non habet? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Duo Reges: constructio interrete. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sit sane ista voluptas. Eam stabilem appellas. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior;
Sin autem voluptatem putat adiungendam eam, quae sit in motu-sic enim appellat hanc dulcem: in motu, illam nihil dolentis in stabilitate-, quid tendit? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?
Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.